ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΚΛΗΜΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
(Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ 26η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)
Κύριε είσακουσον.
Θεός Κύριος…
Ήχος δ`.
Τω του Χριστού οσιωτάτω προσδράμωμεν, οι νόσοις χαλεπαίς κατακείμενοι, εν κατανύξει κραυγάζοντες εκ βάθους ψυχής, Άγιε βοήθησον, Κλήμης Πατήρ θεόφρων, σπεύσον εξελού ημάς της δεινής ασθενείας, μη εγκαταλείπης ημάς, τους προσκυνούντας την πάντιμον κάραν σου.
Δόξα.
Οι υπ` οδυνών χαλεπών κατεχόμενοι και ασθενειαίς και συμφοραίς κατατρυχόμενοι, μετά κλαυθμών στενάζοντες εκ βάθους ψυχής, δράμομεν δακρύοντες, θεοφόρου τη κάρα, κράζοντες εκ πίστεως: ιατρέ των νοσούντων, ταις σαις πρεσβείαις μάκαρ προς Θεόν, ρύσαι ημάς πολυτρόπων κακώσεων.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε…
Ο Ν` ψαλμός.
Ήχος πλ. Δ`. Ωδή α`. Υγράν διοδεύσας
Νόσω συνεχόμενος χαλεπή, προς σε καταφεύγω, την υγείαν επιζητών, ω πάτερ θεόφρων Κλήμης, ταχύς νυν ιατρός επιφάνηθι.
Πειρασμών κλονούσι μοι προσβολαί, δεινής αθυμίας, εμπιπλώσαι μου την ψυχήν, γαλήνην παράσχου οσιώτατε πάτερ, τω τη θεία κάρα σου πίστει προστρέχοντι.
Χριστόν τον Σωτήρα, πάτερ σοφέ, δυσώπει απαύστως λυτρωθήναι με των δεινών, συ γαρ νυν προσφεύγω παμμάκαρ θεόφρων, πνεύμα εντείνω και διάνοιαν.
Θεοτοκίον.
Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτωρ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή γ`. Συ ει το στερέωμα.
Συ ημών βοήθεια, ω Κλήμης θεόφρων μακάριε, συ ιατρός παθών ανιάτων, και δεινών απολύτρωσις.
Κάρα σου η πάνσεπτος, πηγάζει αφθόνως τα θαύματα, πάσι πιστοίς, τοις προσκαλουμένοις, εις παθών απολύτρωσις.
Ξένα και παράδοξα, βλύζουσι θαύματα ένδοξε, κάρας της σης, τοις πιστώς αιτούσι, την θερμήν σου αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Δός ημίν βοήθεια, ταις ικεσίαις σου Πάναγνε, τας προσβολάς αποκρουομένη, των δεινών περιστάσεων.
Διάσωσον εκ νοσημάτων τους δούλους σου Πάτερ, ότι πίστει μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, την κάραν σου προσκυνούντες εκ πόθου.
Επίβλεψον…
Τροπάριον. Πρεσβεία θερμή.
Νοσούντας ημάς, και πίστει καταφεύγοντας, προς σκέπην την σην Κλήμης` πάτερ μακάριε, ίασαι ταχέως δεόμεθα, ως ιατρός πανάριστος` και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, εκ πόθου την κάραν γεραίροντας.
Ωδή δ`. Εισακήκοα Κύριε.
Τους θορύβους του βίου μου, Όσιε κόπασον ταις πρεσβείαις σου, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των παθών ψυχής και του σαρκίου μου.
Ο Χριστός ον επόθησα, και δι ον ηγήσω πάντα ως σκύμβαλα, κεφαλήν σην εδωρήσατο τοις νοσούσι μεγίστην βοήθειαν.
Απολαύοντες πάντοτε, Κλήμης θεόφρων των δωρημάτων σου, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντες σε ευεπήκοον.
Θεοτοκίον.
Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή ε`. Φώτισον ημάς.
Έμπλησον χαράς, Κλήμης την εμήν ψυχήν, βεβυθισμένην εν περιστάσεσι, και επιφοραίς αναραίς κινδυνεύουσαν.
Λύτρωσαι ημάς, Κλήμης Πάτερ σοφέ, ως παρρησίαν έχων προς Κύριον, και δυσώπει εκτενώς υπέρ ημών τον Θεόν.
Παύσον την δεινήν, της εμής ψυχής ασθένειαν, επισκοπής σου αξίωσον, και την υγείαν την πρεσβείαν σου παράσχου μοι.
Θεοτοκίον.
Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή στ`. Ιλάσθητι μοι Σωτήρ.
Η ση σεπτή κεφαλή, θεόθεν χάριν εδέξατο, ιάσθαι πάθημα βροτών, ελαύνειν τε δαίμονας, λοιμώ συσχεθέντας τε, και πανώλη ταχέως θεράπευσον.
Εβίωσας επί γης ως άσαρκος παναοίδιμε, ισάγγελον δε τιμήν, Χριστός σοι δεδώρηται, διό και η κάρα σου πηγάζει ως κρήνη, τοις νοσούσι τα ιάματα.
Η Βοιωτία επί σοι, δικαίως μάκαρ αβρύνεται, Σαγματίου δε μονή γηθοσύνως αγάλλεται, την πάντιμον έχουσα κεφαλήν σου, Πάτερ θησαυρόν ώσπερ πολύτιμον.
Θεοτοκίον.
Ρυσθείημεν των δεινών πταισμάτων ταις ικεσίαις σου, Θεογεννήτωρ Αγνή και τύχομεν πάναγνε της θείας ελλάμψεως, του εκ σου αφράστως σαρκωθέντος Υιού του Θεού.
Διάσωσον…
Άχραντε…
Οι αναβαθμοί. Το α` αντίφωνο του δ` ήχου.
Προκείμενον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου…
Στ.: Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω…
Εκ του κατά Ματθαίου Αγίου Ευαγγελίου.
Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα μαθητάς Αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά, και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς, παραγγείλας αυτοίς, λέγων: εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε, πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα, τα απωλωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσητε λέγοντες: Ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε` δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε.
Ήχος πλ.β. Όλην αποθέμενοι. Στ.: Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός…
Ψυχή τε και σώματι, νοσούντες, δεύτε εν πίστει, νυν κατασπαζόμενοι αγιάσθητε` νόσους γαρ παύετε, δαίμονας ελαύνει, και ψυχάς ιάται από πταισμάτων, και γαρ εδέξατο αφθόνως παρά Κυρίου τας χάριτας, Κλήμης ο πανόσιος, ζήσας επί γης ώσπερ άσαρκος, σημεία δε ταύτα τα θαύματα, και κάρα η σεπτή, ην προσκυνούντες δεόμεθα, σώσον ημάς Κύριε.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Ωδή ζ`. Οι εκ της Ιουδαίας.
Των Αγγέλων, ισόστάσιος όντως Πάτερ τρισόλβιε, Κλήμης θεόφρων, εκλυτρώσαι κινδύνων, τους εν πίστει κραυγάζοντας, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Σεαυτόν τω Κυρίω προσενήνοχας Πάτερ, θύμα ευπρόσδεκτον Κλήμης θεόφρων, και νυν μη διαλείπης, εποπτεύων τους μέλποντας, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Όλβον σε ιαμάτων, και πηγήν ευσπλαγχνίας και αγιότητος, και τείχος σωτηρίας, νοσούντων τε υγείαν, επιστάμενοι κράζομεν, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου την θεία θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν ημίν αποτεκούσα.
Ωδή η. Τον Βασιλέα των ουρανών.
Τους εκ λοιμού τε και πάσης άλλης ανάγκης, συσχεθέντας, παμμακάριστε Κλήμης, φύλαττε και σώζε, θερμή σου προστασία.
Τους εν πίστει και πόθω ζητούντας, εις ίασιν την σην κάραν θεόφρων, φύλαττε και σκέπε εις πάντας τους αιώνας.
Τας αμπελώνων τε και αγρών αφορίας, νόσους τε βοσκημάτων αλόγων, άλθανων θεόφρον, ευχαίς σου ευπροσδέκτοις.
Θεοτοκίον.
Των πειρασμών συ τας προσβολάς εκδιώκεις, και παθών τας εφόδους Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον.
Ελλάς συν Βοιωτία, πέδον τε Ευβοίας Θηβαίων, τόπος την κάραν υμνήσατε, του Κλήμεντος θείαν και χαριτόβρυτον.
Πηγάζει γαρ ως κρήνη, θαύματα τοις πόθω προσκαλουμένοις αυτήν και εκ πίστεως, και διασώζει εκ πάσης βλάβης και θλίψεως.
Τους πόθω προσκυνούντας, την σεπτήν σου κάρανκαι την σην μνήμην φαιδρώς εορτάζοντας, πατήρ ημών Κλήμης, πάντας ευλόγησον.
Θεοτοκίον.
Κακώσεως εν τόπω, τον της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Άξιον εστί…
Την υψηλοτέραν των ουρανών…
Χαίροις Αθηναίων γόνος λαμπρός, Σαγματίου όρους ο ακοίμητος οφθαλμός, χαίροις Βοιωτίας, ο μέγας αντιλήπτωρ, Οσίων η δόξα, ω Κλήμης Όσιε.
Ο της Βοιωτίας μέγας ποιμήν, και των μοναζόντων, ο προστάτης και οδηγός, τρισόλβιε Κλήμης, παμμάκαρ, και το κλέος ημών, των σε τιμώντων αεί μνημόνευε.
Κάραν σου την θείαν ως θησαυρόν, άσυλον πλουτούσα θεοφόρε, η ση μονή, χαίρει καυχωμένη, και σε αεί δοξάζει, τα ρείθρα ιαμάτων αναπηγάζοντα.
Δέησιν προσάγαγε τω Θεώ, παμμάκαρ θεόφρων, υπέρ τέκνων των σων σοφέ, των την θείαν κάραν, την σην επιζητούντων, και ευλογίαν δίδου τούτοις και έλεος.
Πας ο των Οσίων θείος χορός, και των ιερέων, παμμάκαρ, στέψας σεπτόν, θείον σου το πνεύμα, εδέξαντο συν πάσι, χαρά εν τοις υψίστοις, ως τούτον σύσκηνον.
Πανόλβιε Πάτερ θαυματουργέ, ρύσαι τους ικέτας, και λιμού τε εκ του λοιμού, πληγής τε ακρίδος, και τελευτής των ζώων, και πάσης άλλης βλάβης ταις ικεσίαις σου.
Αίγλης εμφορούμενοι τριλαμπούς, εν μεθέξει θεία, Κλήμης Πάτερ συν των σοφώ, Γερμανώ άμα και τω Μελετίω, ακτίνα φωτοφόρον ημίν εκπέμψατε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…
Νυν απολύεις.
Τρισάγιον.
Απολυτίκιον. Ήχος α`.
Τον πλούτον και την δόξαν του ματαίου αιώνος εμίσησας θεόφρων, οσιώτατε Κλήμης, και όρος κατέλαβες τραχύ, εν ω προσομίλεις τω Θεώ, διά τούτο συνελθόντες, επαξίως ευφημούμεν σε: δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσι ιάματα.
Απόλυσις.
Ήχος β`. Ότε εκ του ξύλου.
Δέχου, τας δεήσεις ευμενώς, των σοι προσφευγόντων εν πίστει, και δεομένων θερμώς, πανόσιε Κλήμης, και τας αιτήσεις αυτών, εκπληρώσας απάλλαξον θλίψεων παντοίων, σώζον τους ικέτας σου, ταις προς Θεόν σου ευχαίς, πόθω την Αγίαν σου Κάραν κατασπαζομένους, αφθόνως τοις πιστώς πηγάζουσι ιάματα.
Όντως, ανεδείχθης εκ Θεού, άκρος ακεστήρ αντιλήπτωρ, τα πάθη πάντων προς σε, μετά πόθου και πίστεως, προσπεφευγόντων θερμώς, αναργύρως ιώμενος, Κλήμης θεοφόρε, όθεν σου δεόμεθα, περιπτυσσόμενοι νυν, θείαν σου κάραν και βοώντες, οίκτειρον ημάς ταις ευχαίς σου, και δεινών παντοίων ελευθέρωσον.
Θεοτοκίον.
Πάντας, ημάς οίκτειρον Αγνή, Μήτερ του Θεού και Παρθένε, προσπεφευγόντας εν σοί, και σου την αντίληψιν επιζητούντας θερμώς, σον ικέτην προβάλλοντες, Κλήμεντα τον θείον, πρέσβυν, νυν πανάριστον, ου ταις ευχαίς των δεινών ρύσαι, εκ φθοράς και κινδύνων, και επιτυχείν βασιλείας του Υιού, αξίωσον δεόμεθα.
Δι ευχών…
Κρητική Αγιολογία 